Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Lubaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Lubań, dnia 01 września 2015r.

Sąd Rejonowy w Lubaniu IV Wydział Pracy w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Jerzy Miedziński,

Ławnicy: Wiesława Biłyk, Edyta Pławiak,

Protokolant:kier. sek. Danuta Wowczyk,

po rozpoznaniu w dniu 01 września 2015r. w Lubaniu

sprawy z powództwa H. B.

przeciwko Miejskiemu Zespołowi Szkół w Ś.

- o przywrócenie do pracy;

I.  Powództwo oddala,

II.  Nie obciąża powódki kosztami zastępstwa procesowego

Sygn. akt IVP 51/15

UZASADNIENIE

Powódka H. B. wniosła pozew przeciwko Miejskiemu Zespołowi Szkół w Ś. o przywrócenie do pracy w Przedszkolu Miejskim w Ś. na dotychczasowych warunkach. W uzasadnieniu wskazała, iż pismem z dnia 11 maja 2015r. zakład pracy rozwiązał z nią umowę o pracę bez wypowiedzenia wskazując jako podstawę prawną art. 53§1, pkt 1, podpunkt „b” kp. Nie zgadza się z tą decyzją albowiem rzeczywiście przebywała na długotrwałym zwolnieniu lekarskim a następnie na świadczeniu rehabilitacyjnym. Jednak w dniu 30 stycznia 2015r. stawiła się do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności. Skierowano ją na urlop wypoczynkowy , na którym przebywała do dnia 11 lutego 2015r. Zgodnie z treścią art. 53 §3 kp – rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia nie może nastąpić po stawieniu się pracownika do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu wskazał, że powódka przebywała na długotrwałym zwolnieniu lekarskim a następnie na zasiłku rehabilitacyjnym. Natomiast od 30 stycznia 2015r. do 11 lutego 2015r. przebywała na urlopie wypoczynkowym, który miał trwać do 27 lutego 2015r. Jednakże już od dnia 12 lutego 2015r. powódka ponownie zachorowała i przerwała urlop wypoczynkowy na rzecz zwolnienia lekarskiego do dnia 26 maja 2015r. W takiej sytuacji pracodawca miał prawo dokonać rozwiązania umowy o pracę z powodu przedłużającej się niezdolności do pracy wywołanej chorobą. W tej sytuacji doszło do zsumowania się okresu zasiłkowego, gdyż powódka zachorowała na tę samą chorobę a okres między końcem jednego zachorowania – 29 styczeń 2015r. a początkiem drugiego zachorowania – 12 luty 2015r. nie przekroczył sześćdziesięciu dni.

Decyzją z dnia 16 lipca 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał powódce prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 30 stycznia 2015r. do 25 czerwca 2015r.

(dowód: decyzja ZUS k.25).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

H. B. zatrudniona była w Miejskim Zespole Szkół w Ś. od dnia 9 lipca 1994r. na stanowisku kucharki w Przedszkolu Miejskim w Ś. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

(dowód: akta osobowe powódki).

Powódka od dnia 4 marca 2014r. do 1 września 2014r. przebywała na zwolnieniu lekarskim przez 182 dni. Następnie od 2 września 2014r. do 29 stycznia 2015r. przebywała na zasiłku rehabilitacyjnym przez okres 150 dni.

(dowód: akta osobowe powódki, zeznania powódki e-prot-01-09-15/00:17:38-00:20:09).

Natomiast od dnia 30 stycznia 2015r. miała przebywać na urlopie wypoczynkowym do dnia 27 lutego 2015r. lecz od dnia 12 lutego 2015r. ponownie zachorowała i przerwała urlop wypoczynkowy na rzecz zwolnienia lekarskiego do dnia 26 maja 2015r.

(dowód: akta osobowe powódki, zeznania powódki e-prot-01-09-15/00:17:38-00:20:09).

Pismem z dnia 17 lutego 2015r. zakład pracy zwrócił się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z prośbą o ustalenie czy powódka nabyła prawo do nowego okresu zasiłkowego. W odpowiedzi pismem z dnia 1 kwietnia 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych stwierdził, iż na podstawie posiadanej dokumentacji i dokonanych ustaleń niezdolność do pracy orzeczona od dnia 12 lutego 2015r. do 24 lutego 2015r. jest spowodowana tą samą chorobą będącą przyczyną niezdolności do pracy trwającej do 29 stycznia 2015r. łącznie ze świadczeniem rehabilitacyjnym. Brak jest podstaw do rozpoczęcia nowego okresu zasiłkowego albowiem zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa przerwa w niezdolności do pracy jest krótsza niż 60 dni.

(dowód: pismo zakładu pracy k.16, pismo ZUS k.17).

Pismem z dnia 24 kwietnia 2015r. zakład pracy zwrócił się do ZUS o ustalenie czy powódka nabyła prawo do nowego okresu zasiłkowego po 24 lutym 2015r. do dnia 27 kwietnia 2015r. W odpowiedzi ZUS stwierdził, iż brak jest podstaw do rozpoczęcia nowego okresu zasiłkowego albowiem z posiadanej dokumentacji i dokonanych ustaleń wynika, że niezdolność do pracy powódki orzeczona od 12 lutego 2015r. do 27 kwietnia 2015r. jest spowodowana chorobą będącą przyczyną niezdolności do pracy trwającej do 29 stycznia 2015r. łącznie ze świadczeniem rehabilitacyjnym.

(dowód: pismo zakładu pracy k.18, pismo ZUS k.19).

Pismem z dnia 11 maja 2015r. zakład pracy rozwiązał z powódką umowę o pracę na podstawie art. 53§1 pkt 1, podpunkt „b” Kodeksu Pracy wskazując iż przyczyną rozwiązania umowy jest długotrwała niezdolność do pracy spowodowana chorobą. Po wykorzystaniu 182 dni zasiłku chorobowego (zwolnienie lekarskie od 4 marca 2014r. do 1 września 2014r.) , następnie zasiłku rehabilitacyjnego (od 2 września 2014r. do 29 stycznia 2015r.) i urlopu wypoczynkowego (30 styczeń 2015r. do 11 lutego 2015r.) ponownie dostarczyła zwolnienie lekarskie od 12 lutego 2015r. do nadal. Nie otrzymuje zasiłku chorobowego od 12 lutego 2015r. ponieważ zgodnie z otrzymaną informacją ZUS nie przysługuje jej ten zasiłek , gdyż nie upłynął okres 60 dni od ostatniej niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą.

Sąd zważył, co następuje:

roszczenie powódki uznać należało za bezzasadne.

Zgodnie z treścią art. 53 §1, pkt 1 „b” kp – pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia jeżeli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwa dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze trzy miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej sześć miesięcy.

Obliczenie okresu niezdolności pracownika do pracy na skutek choroby, którego upływ uprawnia pracodawcę do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia bez winy pracownika wymaga odwołania się do przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity Dz.U. 2014r. poz. 159).

Zgodnie z art. 8 tej ustawy – zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby nie dłużej jednak niż przez 182 dni. Do wymienionego okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy. Natomiast zgodnie z treścią art. 9 , ust. 1 i 2 powołanej ustawy do okresu tego wlicza się również okresy poprzedniej niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa między ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.

W niniejszej sprawie powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim nieprzerwanie od 4 marca 2014r. do 1 września 2014r., czyli przez 182 dni. Następnie od 2 września 2014r. do 29 stycznia 2015r. przebywała na zasiłku rehabilitacyjnym przez 150 dni. Faktem jest, że w dniu 30 stycznia 2015r. stawiła się do pracy lecz jednocześnie od tego dnia rozpoczęła urlop wypoczynkowy , który miał trwać do 27 lutego 2015r. Jednak już od dnia 11 lutego 2015r. ponownie zachorowała przerywając urlop wypoczynkowy na rzecz zwolnień lekarskich do 26 maja 2015r. Z informacji uzyskanych od ZUS wynika, iż niezdolność powódki do pracy orzeczona od 12 lutego 2015r. spowodowana jest chorobą będącą przyczyną niezdolności do pracy trwającej do 29 stycznia 2015r. – łącznie ze świadczeniem rehabilitacyjnym. Brak jest podstaw do rozpoczęcia nowego okresu zasiłkowego albowiem przerwa między ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekroczyła 60 dni.

W momencie rozwiązywania umowy o pracę zakład pracy nie dysponował decyzją ZUS o przyznaniu powódce świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 30 stycznia 2015r. do 25 czerwca 2015r. albowiem została ona wydana w dniu 16 lipca 2015r. Jednak ta decyzja nie ma wpływu na prawidłowość rozwiązania umowy o pracę albowiem art. 53§1, pkt 1”b” kp stanowi, że pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia jeżeli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwa dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze trzy miesiące.

Mając powyższe okoliczności na uwadze uznał Sąd, iż zakład pracy rozwiązując z powódką umowę o pracę bez wypowiedzenia nie naruszył przepisów kodeksu pracy o rozwiązywaniu umów w tym trybie i dlatego też powództwo należało oddalić.

Na mocy art. 102 kpc Sąd nie obciążył powódki kosztami zastępstwa procesowego z uwagi na jej trudną sytuację finansową.